Vivimos desde fai tres anos inmersos nunha tormenta perfecta. Primeiro unha crise sanitaria global, despois unha guerra europea que para moitos era inimaxinable e a avalancha de consecuencias que provocou.

Ante esta situación, as empresas debemos facer fronte á inflación e ao aumento dos custos de produción. E todo nun mundo máis impredicible, no que non é posible realizar plans a longo prazo e no que debemos actuar de maneira máis áxil na toma de decisións certeiras que garantan o futuro das empresas.

O tecido empresarial galego está nun 90% integrado por empresas familiares. Un contexto que nos fai moi sensibles ás crises, pero moi resistentes no emprego. Todos os nosos estudos constátano: na crise de 2020, aínda que as empresas familiares reduciron nun 69% os seus beneficios e unha cuarta parte entrou en perdas, fomos capaces de manter o 96% do emprego. Nesa crise desapareceron 2.750 empresas en Galicia, un 3,3% do noso tecido empresarial.

Confío na capacidade das empresas e dos empresarios para sacar adiante os seus proxectos. E máis se se trata de empresas familiares, que levamos o compromiso coa nosa contorna e a resistencia no adn.

Estamos tamén ante a oportunidade de reflexionar sobre a dependencia que se xerou da globalidad e das producións afastadas. É momento de valorar a capacidade e know-how que temos para apostar pola produción propia e en proximidade. A chegada dos fondos europeos á economía real podería ser unha oportunidade para reimpulsarnos neste sentido.

Debemos ser realistas. O 2023 preocupa. Non só porque o FMI xa advertise de recesión pola caída simultánea das tres maiores economías mundiais (EEUU, China e UE), senón porque non estamos a ver chegar o apoio prometido á economía real. Galicia necesita proxectos tractores, industriais e moi centrados nas súas vantaxes competitivas: enerxías verdes (vento e auga, especialmente); madeira/téxtil; agroalimentaria (con forte apoio aos produtos pesqueiros, no que somos líderes europeos).

A pouco que se nos apoie, as empresas familiares galegas demostramos ser capaces de manter un tecido empresarial propio, como xa probamos nas crises 2008-14, en 2020 e en 2023? Tamén se se despexa a incerteza e o investimento público procedente da UE xoga o seu rol de estabilizador neste momento.